آفت مگس جالیز
مگس جالیز از آفت های مهم محصولات جالیزی بوده و كرم های آفت مزبور با تغذیه از میوه موجب فساد و غیرقابل استفاده شدن میوه می شود. ضمناً از نظر اقتصادی نیز ضرر فراوانی به زراعت کاران وارد می كند.
راه های مبارزه با این آفت
1- مبارزه فیزیکی:
یکی از روش های متداول در مبارزه با این آفت جمع آوری روزانه میوه های آلوده به آفت یا انهدام یا دفن کردن آنها در عمق خاک است، به این ترتیب لاروهای آفت که در داخل میوه های آلوده وجود دارند، پس از شفیره شدن درعمق خاک تبدیل به حشره های کامل شده و این حشرات قادر به خروج از خاک نیستند.
2- مبارزه زراعی:
اجرای شخم و دیسک بلافاصله پس از برداشت محصول، خصوصاً در مناطقی که دارای زمستان های سرد هستند برای از بین بردن حالت زمستان گذرانی آفت بسیار موثر است
3- استفاده از تله های فرمونی: استفاده از فرمون جنسی مگس جالیز در تله های دلتا، مکفیل، سراترپ در کنترل آفت.
4- شکار مگس جالیز با طعمه مسموم: با نصب تشت هایی در مزرعه که حاوی محلول قندی همراه با درصدی حشره کش باشد، می توان مگس ها را به دام انداخت.
5- مبارزه شیمیایی :
برای این منظوردر زمانی که اکثریت و یا بیش از 50% میوه ها به اندازه یک فندق یا هسته خرما شده اند، علیه حشره های کامل آفت مگس جالیز، اقدام به سمپاشی با یکی از سموم حشره کش فسفره کم دوام می کنیم. عملیات سمپاشی را باید هر یک هفته یک بار اجرا نمود و در مجموع باید 6-4 نوبت سمپاشی هفتگی علیه آفت صورت گیرد، که البته در نواحی گرمسیر تعداد دفعات سمپاشی با توجه به تعداد نسل بیشتر آفت، بیش از 4 نوبت خواهد بود. ضمناً زمان برداشت محصول در مزارع سمپاشی شده باید حداقل یک هفته بعد از سمپاشی باشد، به ویژه در مورد گیاه خیار که دارای برداشت های روزانه حد اقل فاصله زمانی بین آخرین سمپاشی تا برداشت محصول باید یک هفته باشد، در غیر این صورت چنانچه این فاصله زمانی رعایت نشود احتمال مسمومیت مصرف کنندگان چنین محصول هایی بسیار زیاد است.
