9. بیماری آنتراکنوز گوجه فرنگی (Anthracnose)
عامل این بیماری گوجه فرنگی قارچ Colletotrichum coccoides می باشد. این بیماری به صورت لکه هایی بر روی گوجه فرنگی ظاهر می گردد که به تدریج بزرگ و بزرگ تر می شود، چه در عمق و چه در سطح. اسپورهای قارچ به وسیله ی آب به راحتی پخش می گردد.
پیشگیری و درمان:
مصرف بذرهای سالم در اولین قدم می تواند در پیشگیری این بیماری گوجه فرنگی موثر باشد. برای اطمینان می توان بذور را پیش از کاشت در مدتی حدود 25 دقیقه و در دمای 46 درجه سانتی گراد تیمار نمود. همچنین می توان از گونه های مقاوم به این بیماری استفاده نمود. بذور باید در مکانی آفتاب گیر کاشته شوند، علف های هرز از بین برده شوند و بلافاصله پس از رسیدن، میوه ها باید برداشت شوند. برداشت به موقع از آن حیث حائز اهمیت است که منافذی که از نیش حشرات ایجاد می گردد مکانی برای ورود بیماری می باشد. دقت داشته باشید که این قارچ در خاک زنده می ماند و سال بعد نیز می تواند محصولات را آلوده نماید.
10. بیماری پژمردگی فوزاریومی
بیماری گوجه فرنگی پژمردگی فوزاریومی توسط قارچ Fusarium oxysporum ایجاد می گردد. در این مورد علائم به صورت زرد شدگی برگ های پایین و مسن گیاه می باشد. بر روی آوندها این بیماری به صورت قهوه ای شدن آن، خود را نشان می دهد. پس از مدتی این بیماری به کل گیاه سرایت می کند و منجر به خشک شدگی و ریختن برگ های گیاه و خشکی ساقه می گردد. نتیجه ی آن روی محصول با کاهش تعداد محصول نمایان می گردد. این قارچ چندین سال در خاک باقی می ماند و از طریق هوا نیز منتقل می گردد.
پیشگیری و درمان:
کاشت ارقام مقاوم به این بیماری گوجه فرنگی و نگهداری رنج پی اچ خاک بین 6/5 تا 7 می تواند کمک کننده باشد. عدم مصرف نیتروژن نیترات به جای نیتروژن امونیاک نیز باید مورد توجه قرار گیرد. مبارزه شیمیایی با این بیماری وجود ندارد.
11. بیماری سوختگی جنوبی گوجه فرنگی (Southern Blight)
قارچی به نام Athelia rolfsii منجر به ایجاد این بیماری گوجه فرنگی می گردد. نشانه های اولیه ی این بیماری پژمردگی برگ و پوسیدگی قهوه ای ساقه در نزدیک خاک می باشد. این بیماری تنها بر روی میوه هایی که با خاک تماس دارند دیده می شود. این نوع قارچ سال ها در خاک و بقایای گیاهی آلوده زنده می ماند. فعالیت و آسیب این قارچ در دما و روطبت بالا افزایش می یابد.
