آوند – دسته های آوندی

دسته های آوندی

راجع به آوند و دسته های آوندی خیلی از ما شنیدیم. اما آیا از نحوه ی عملکرد اون هم آگاهی داریم؟ دسته های آوندی در گیاهان آوند دار وظیفه ی جابه جابی بخشی از مواد را بر عهده دارند. این جابه جایی در بافت های آوندی رخ می دهد. به عبارت ساده تر آوندها لوله های باریکی در برگ و ساقه ی گیاه هستند که آب و مواد غذایی را از ریشه به برگ می رسانند. موقعیت دسته های آوندی نسبت به هم، با توجه به نوع گیاه و عوامل متعددی، به مقدار زیادی متفاوت است.

انواع آوند

آوندها و یا دسته های آوندی به دو دسته ی آبکش و چوبی دسته بندی می شوند. هر دوی این دسته ها دارای بافت های نگهدارنده و محافظ هستند:

1. آوند بافت چوبی:

سلول های چوبی به جهت ضخیم بودنشان به این نام خوانده می شوند. آن ها وظیفه ی انتقال آب و مواد معدنی (شیره خام) را از ریشه به برگ داشته که پیش از این انتقال، غشای سلولی، هسته و سیتوپلاسم خود را از دست می دهند و تنها دیواره ی سلولی است که در آن ها باقی می ماند. آوند های چوبی نیز خود دارای دسته بندی می باشند. برخی از آن ها مانند نای دیس ها در تمامی گونه های گیاهان آوندی دیده می شود. از نظر ظاهری آن ها دراز و باریک هستند و در انتها فرم مخروطی به خود می گیرند. از نظر جایگیری بافت چوبی، به مرکز ساقه و ریشه نزدیکتر می باشد.

2. آوند بافت آبکش:

این بافت آبکش به قسمت بیرونی ساقه و ریشه نزدیک است. اما در درختان درونی ترین لایه ی پوست درخت را تشکیل می دهند. این نوع بافت، بافت زنده ای است که وظیفه ی انتقال مواد غذایی آلی (خصوصا شکری به نام سوکروز) را به نقاط مورد نیاز گیاه دارد.